Van mij hoeft het niet

Een leven doorgeven: Memorydeken als kraamkado

'Nee hoor. Van mij hoeft het niet zo nodig.'

'Mijn dochter heeft wel al een aantal keer gevraagd of ze iets met zijn kleding mag doen. Maar het kwam er gewoon niet van. In het begin heb je al zoveel aan je hoofd om te regelen. En het lag mij niet in de weg. Dus verdween het weer naar de achtergrond en nu kwam het onlangs weer ter sprake.

Ze is inmiddels zwanger van de derde.

En dan komen herinneringen van vroeger - of eerdere zwangerschappen - weer boven. Bij de geboortes van de andere kleinkinderen was haar vader er wel bij geweest. En hij was een ontzettend trotse en blije opa! Hij zou het opnieuw geweldig hebben gevonden, dit derde kleinkind. Maar helaas zullen zij elkaar nooit ontmoeten en leren kennen. En nu leek het mij dan het goede moment iets met zijn kleding te doen. Mijn dochter wilde al heel graag een memorydeken van zijn kleding.

Hoe mooi is het om nu 'het leven door te geven', van vader naar kind.

Ze heeft zelf zo haar voorkeuren aangegeven. Niet al zijn kleding hoeft er in. Alleen die waar ze fijne herinneringen aan heeft. Veel truien er in, omdat deze zo lekker zacht zijn als de kinderen straks op de memorydeken spelen. En ja, ook een beetje in de tinten die ze mooi vind en in haar interieur passen. En natuurlijk gereed wanneer de baby is uitgerekend. Want deze deken vol herinneringen hoort bij het kraampakket wat ik haar geef.'

Haar dochter wist er dus al van. Maar het resultaat zou ze pas zien in haar kraambed.

In overleg koos ze voor een ontwerp met driehoeken. En alle kledingstukken mochten door elkaar verwerkt worden, niet persé op kleur. Gewoon een lekker 'bonte' deken, want dat zouden haar kinderen ook leuk vinden. Met heel veel details zodat de herkenning groter is en je er lekker aan kan friemelen en frunniken. En oh ja, een lekkere zachte knuffelstof op de achterkant in de kleur van de keukenmuur.

Ja, ze gaf inderdaad het kleurnummer door van de gebruikte muurverf. Dus eerst naar de bouwmarkt om vervolgens in de stoffenwinkel op zoek te gaan naar de juiste stof :-)

Gelukkig was de memorydeken op tijd klaar.... De baby werd een paar dagen later geboren. Ze kwam de deken ophalen en had bij het zien van de eerste foto's al gezegd dat ze het 'prachtig geworden' vond. Maar nu ze hem van dichtbij kon zien en voelen, was het toch anders. In het 'echt' is het mooier dan op de foto.

De kleuren leken mooier over te lopen, nu vielen de stiksels, zakken en boordjes meer op. En de ene herinneringen na de andere kwam boven. Enthousiast begon ze te vertellen. Altijd die ribbroeken aan. En die jas die hij al sinds hun schooltijd had gehad. Mocht nooit weggedaan worden. De. pyamabroeken die hij voor zijn ziekte nooit droeg...

En toen gebeurde er iets wat ik niet had verwacht. Er kwam nog een tas met kleding op tafel.

'Ik had geen idee wat ik kon verwachten. Hoe het uit zou pakken. Het is moeilijk om er van te voren een voorstelling van te kunnen maken. Maar het is veel mooier dan ik had verwacht. En fijner. Het brengt ook een soort rust.

Nu ik deze gezien heb, wil ik zelf ook zo'n deken.'

Dat had ik niet zien aankomen. Deze keurige, sterke dame. Emoties onder controle. Nuchter. En toch... Zo kwam er nog een deken. Met dezelfde kleding, maar ook een paar weggelaten en nieuwe kledingstukken er aan toegevoegd. Ook weer 'alles door elkaar'. Dit keer met vierkanten, want dat paste beter bij haar. En een andere achterkant. Wel lekker zacht, maar een andere kleur.

Twee memorydekens met een mooie, nieuwe bestemming. Het hele gezin was uitgelaten en heel blij met deze mooie en zachte dekens. Superblij mee!

Ps. Twijfel je ook nog om iets met kleding te doen die je te dierbaar is om zomaar weg te doen? Meer inspiratie, voorbeelden en reacties van klanten vind je hier.